เปรตหำโต....พระโมคคัลลานะขณะเดินลงจากเขาคิชฌกูฏเมืองราชคฤห์ท่านได้เห็นเปตรตนหนึ่งตัวสูงผอมโซ...แต่ว่าหำโตเท่ากับตุ่มน้ำ...เวลาเดินมันเดินแบกหำไว้บนบ่า..มันคงหนักมากมันเดินแอ่นหน้าแอ่นหลัง...พอเหนื่อยมันก็วางหำลงแล้วก็นั่งทับหำไว้...ในขณะเดียวกันก็มีฝูงอีแร้งอีกา.เหยี่ว..นกตระกุมบินมารุมจิกกินเลือดกินเนื้อมัน,,,มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด..แล้วก็แบกหำเดินโซซัดโซเซไปร้องครวญครางไปน่าเวทนา...พระโมคคัลลานะพอเห็นเปรตตนนั้นก็ให้เวทนานักแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร..ท่านจึงไปเฝ้าพระพุทธเจ้าทูลถามว่า..เพราะเหตุไดหนอเปตรตัวนี้จึงเสวยทุกข์ทรมานออกปานนี้พระเจ้าข้า...พระพุทธองค์ตรัสว่า...โมคคัลลานะ...เปรตตัวนี้เมื่อยังมีชีวิตอยู่เขาเป็นตุลาการตัดสินคดีความ...รับสินบาดคาดสินบนทำตามผู้มีอำนาจสั่ง...ไม่รักษาความยุติธรรม..ทำให้ประชาชีเดือดร้อนทุกย่อมหญ้า...เมื่อตายแล้วเลยมาเกิดเป็นเปรตชื่อกุมภณฑะ...เวลาไปไหนมาไหน...เขาจะแบกอัณฑะใหญ่โตไปเพราะคิดว่านี้คือความยิ่งใหญ่ของเขา....เวลานั่งจะนั่งบนอัณฑะเพราะคิดว่ามันคือบรรลังศาล...พวกนกกาเหยี่ยวมาจิกกินตัวเขาให้ทนทรมานเพราะคำสาบแช่งของหมู่ชนที่ถูกเขากระทำ...เขาจะทรมานเช่นนี้อีกนับเป็นกัปกัลป์.เรื่องนี้มาจาก พระไตรปีฏก บาลีสยามรัฐ สังยุตนิกาย 1/210/ ครับ....ใครทำอะไรใหญ่แค่ไหน..หนีกรรมไม่พ้นหรอกนะครับ...
cr. ผศ.ดร.ศิลป์ ราศรี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น