สมัยนี้เศรษฐกิจฝืดเคืองขนาดหนัก คนตกงานก็เยอะแยะไปหมด ยิ่งเด็กที่เพิ่งจบมาใหม่ๆยิ่งหางานยากเย็นแสนเข็น ขโมยขโจรก็เต็มบ้านเต็มเมือง คนไทยกำลังเคร่งเคลียดเรื่องปากเรื่องท้อง เรื่องหาเงินเข้าบ้าน
ก็ยากแสนยาก ราคาผลผลิตทางการเกษตรก็ราคาตกตํ่าจนน่าใจหาย คนที่จนอยู่แล้วก็จนหนักซํ้าเข้าไปอีก
ปรากฏการณ์ลักษณะนี้ มันบีบบังคับให้คนมันสุดหนทางเสมือนหมาจนตรอก ท้องมันหิวเงินไม่มีใช้ภาระมัน
บีบคั้นชีวิตให้หาทางออก พบทางออกที่ดีก็รอดตัวไป ไปหาทางออกที่ไม่ดีก็ติดคุกติดตะรางหัวโต น่าเห็น
ใจจริงๆครับ ผมสังเกตุเห็นในซอยบ้านผมในระยะหลังๆมานี่ มีร้านขายของชำเพิ่มขึ้นทุกวัน คนขายก็เป็น
คนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ๆ ถามไถ่ไปมาว่าทำไมมาเปิดร้านแข่งกัน คำตอบคือ...ยังหางานไม่ได้บ้าง ไม่รู้จะไปทำ
อาชีพอะไรบ้าง เพราะคนไทยไม่ค่อยมีเงินใช้จ่ายกัน ไม่อยากเสี่ยงที่จะไปทำธุรกิจที่อยากทำ....กลัวเจ๊งไม่
เป็นท่า ตอนนี้ขอเปิดร้านชำเล็กๆ ประคองตัวไปก่อน รอให้เลือกตั้งเสร็จก่อนแล้วค่อยคิดกันใหม่ เห็นว่า
งั๊น ร่ายยาวมาพอควร วันนี้ผมขอเสนอบทความเกี่ยวกับอาชีพค้าขาย พร้อมกับภาพเก่าๆในอดีตกาล ที่เกี่ยว
กับอาชีพค้าขายของคนไทยในอดีต ว่ามันเป็นยังไง....แล้วเขาขายอะไรกันบ้าง เรามาชมกันครับ
พ่อค้าตัวน้อยคนนี้ อายุคงพอๆกับผม และคงหิ้วข้าวเกรียบมาขายในวงที่
กำลังแสดงปาหี่โชว์งู แต่ผมเป็นเด็กสัตหีบและผมขายหวานเย็น ลูกค้า
ขาประจำของผมคือวงไพ่(วันหยุดเสาร์-อาทิตย์)คนเล่นไพ่ มักไปตั้งวง
ตามชายป่า และมักมีลูกหลานตามติดไปด้วย( ผมเป็นลูกจีน จึงถูกสั่งสอน
ให้หัดหากินตั้งแต่เล็กๆครับ ไม่เหมือนลูกคนไทยทั่วไป วิ่งเล่นกันสนุกเชียว)
ร้านขายของชำที่เชียงใหม่ เมื่อ พ.ศ.2476
โชว์ห่วยที่เยาวราช เมื่อพ.ศ.2469 ที่อยู่ในหลัวคงเป็นข้าวสาร
ทำไปหัวเราะไป คุณยายคงอายตากล้อง
ไม่ทราบว่าขายอะไร ? หรือรับย้อมผ้าก็ไม่น่าใช่ เสียดายที่เกิดไม่ทันจะได้ถามว่าขายอะไรกันจ๊ะ
แสดงว่าในสมัยนั้น ก็มีปัญหาเหมือนปัจจุบันนี้เช่นกัน
วันนี้ขายหาบเร่ วันพรุ่งขายในห้าง ความขยันคือประตูสู่ความรวยครับ
ภาพนี้สำหรับผม"คลาสสิค"มากครับ ตอนเป็นเด็ก
ผมก็มักใช้ชีวิตตรงร้านแบบนี้แหละ เพื่อนเยอะดี
เล่นเป่ากบกันจนเพลิน แม่ถือไม้มะยมมานั่นแหละ
ถึงได้แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน
ที่เห็นใส่ถุงวางบนหาบน่ะ ผมทายว่าเป็นสาเกเชื่อม
แม่ค้าขายขนมจีนครับ มีมือปืนเดินตามประกบด้วย (คงเป็นช่วงปิดเทอม)
ร้านนี้คงขายสินค้าทางการเกษตร
รถขาย(ส่ง)เครื่องดื่มยอดนิยมของคนไทยยุคนั้น
แม่ค้าขายขนมครก ชีวิตสบายๆของคนต่างจังหวัดในอดีต
ในภาพ น่าจะราวปี 2505 - 2520
ผักสมัยก่อนคงปลอดสารพิษแน่ๆ
รถขายไอสครีมหรือไอติมสมัยก่อน มีทั้งเป็นแบบขนมปังและแบบถ้วยโคน
ซึ่งสมัยนี้ก็เช่นกัน ก่อนใส่ไอสครีมก็ต้องใส่ข้าวเหนียวก่อน แล้วโรยด้วยถั่ว
ซึ่งสมัยนี้ก็เช่นกัน ก่อนใส่ไอสครีมก็ต้องใส่ข้าวเหนียวก่อน แล้วโรยด้วยถั่ว
ลิสงตาม ตอนเป็นเด็ก...ผมก็เฝ้ามองหารถไอติมนี่แหละ แต่รถขายโรตีแบบ
หยอดเหรียญมักมาก่อนเสมอ เงินอันน้อยนิดจึงหมดไปกับโนตีสายไหม เลยอดไอติมครับ
หยอดเหรียญมักมาก่อนเสมอ เงินอันน้อยนิดจึงหมดไปกับโนตีสายไหม เลยอดไอติมครับ
ไม่ทราบว่าขายอะไร
กรุงเทพฯยามราตรี เมื่อ พ.ศ.2510 ไมทราบว่าแม่ค้าขายอะไร
ตลาดเช้าที่จังหวัดมหาสารคาม เมื่อ พ.ศ.2506
คุณๆเห็นสิ่งที่เป็นพลาสติกกันบ้างไหมครับ ?
ชีวิตสบายๆของคนในยุคนั้น ขายของไปก็คุยกับลูกค้าไป
สรรพนามที่ใช้ก็เรียกน้องเรียกพี่ ตังค์ไม่พอก็ค้างไว้ก่อน
วันหลังค่อยมาเอา ต่างจากสมัยนี้แลเป็นทางการซ๊ะเหลือ
เกิน ซื้อของเสร็จแล้วยังจะขายซาลาเปาให้เราอีก โถ...กินจนเอียนแล้วจ้า
คุณยายแกขาย"ผู้ชายเลว'' ครับ
คุณป้าแกขายปลาเค็มครับ ขายไปลูบปากไปคงอยากหมากเป็นกำลัง
นี่ก็ขายปลาเค็มเช่นกัน ปลาสลิดตัวโตๆน่ากินเชียว
พ่อค้าขายสมุนไพรครับ
ระหว่างซื้อของไป คุณยายก็ล้างก้นให้หลานไป
ทุเรียนสมัยนี้จะอร่อยเหมือนทุเรียนโบราณไหม ?
ผมเคยคิดแบบนี้ แต่มาคิดได้ว่า แล้วผมเคยนั่งไทม์
แมชชีนไปกินทุเรียนสมัยโบราณตั้งแต่เมื่อไหร่ (ว่ะ) ผมจึงหยุดคิดทันทีครับ
ไม่ว่ายุคใดสมัยใด ไอติมกับเด็กเป็นของคู่กัน
และมักใกล้ชิดติดพันกันอย่างสมํ่าเสมอครับ
สมัยนั้นแม่ค้าขายผลไม้คงรับผลไม้มาขายจาก
จังหวัดใกล้กรุงเทพฯ เช่นจังหวัดนนทบุรีเป็นต้น
แม้แต่ในบางพื้นที่ของกรุงเทพ(สมัยนั้น)ก็สามารถ
ปลูกผลไม้ได้ผลดี เช่นทุเรียนก็สามารถปลูกได้ผล
ผลิตที่รสเลิศ ไม่แพ้ทางจังหวัดนนทบุรีเช่นกัน
แตงโมน่าทานทั้งนั้น
ในภาพ ต่างจากสมัยนี้ไหมครับ ?
สมัยนั้น ผมมีเงินในกระเป๋า5บาทนี่ ผมอยู่ได้ทั้งวันโดยที่ท้องไม่ร้องครับ
อ้อยควั่นเป็นอาหารชนิดหนึ่ง ที่คนไม่มีฟันเกลียดที่สุด ฮา
ไม่กล้าทายว่าพี่สาวท่านนี้ขายอะไร
ท่าทางแป๊แกเอาจริงเอาจังน่าดูทีเดียวเชียว
ต่างจังหวัดราคาถูกกว่านี้ ยืนยันครับ
เรือขายกาแฟ โอเลี๊ยงและสินค้าทั่วไป
ธานินทร์ สินค้าไทยคุณภาพเทียบเท่าฝรั่ง ไทยทำไทยใช้ไทยเจริญ
สินค้าที่ไม่ควรอุดหนุนครับ
เห็นแล้วหิว แต่คงหากินยากแน่นอน ไม่ทราบว่าที่เยาวราช
ในเวลานี้ พอจะหากินได้บ้างไหมหนอ ?
เฮ๊อ....ยังขายไม่ได้เลยสักกะพวง
ขอขอบพระคุณ ท่านเจ้าของภาพทุกท่านที่ได้ร่วมแบ่งปันประวัติศาสตร์ร่วมกันครับ
-----------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น