สงวนเป็นช่างจูนเปียโน เขาเล่าให้เพื่อนของเขาฟังว่า เขาเพิ่งเข้าไปจูนเปียโนที่ห้องพักผ่อนของโรงพยาบาลจิตเวชมา นับเป็นการจูนเปียโนที่เหนื่อยมากที่สุดในชีวิต แต่ก็ไม่ได้หงุดหงิดอะไรเพราะเตรียมใจไปก่อนแล้ว ตลอดเวลาของการจูนเปียโนของเขา จะมีคุณลุงคนหนึ่งเดินมาเปิดโทรทัศน์เสียงดังรบกวนการจูนตลอด แม้เขาจะทำใจไม่บ่นอะไรแล้วเดินไปปิดโทรทัศน์ คุณลุงคนนี้แกก็ยืนนิ่งๆแล้วก็เดินมาเปิดโทรทัศน์เสียงดัง ทำอย่างนี้สลับกันไปมาเป็นสิบๆครั้งกว่าจะจูนเปียโนเสร็จ
...
อีกฟากหนึ่งของเมือง
สมชายกำลังบ่นให้ลูกสาวฟังบนโต๊ะอาหารว่า มันเหนื่อยยากเพียงใดกับการต้องเข้าไปซ่อมโทรทัศน์ในโรงพยาบาลจิตเวช เพราะจะมีคนป่วยที่กดเปียโนเล่นโน้ตตัวเดิมซ้ำๆ และก็คอยเดินมาปิดโทรทัศน์ตลอดเวลา กว่าจะซ่อมโทรทัศน์เสร็จนี่ต้องเปิดปิดโทรทัศน์ไม่รู้กี่รอบ
cr. Fwd line
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น