ไม่มีการทรยศใดที่โหดร้ายเลือดเย็น กว่าการปล่อยให้ใครสักคนที่รักคุณ อยู่กับความคิดถึงและอ้างว้างเดียวดาย ไออุ่นและการแสดงความรักที่คุณเคยมีต่อฉัน สายตาและรอยยิ้มเติมแต้มที่ใบหน้าของคุณที่มีต่อฉัน วาจาที่หวานละมุลที่เอ่ยกับฉัน อัอมกอดที่เจือกลิ่นหอมในต้วคุณ ฉ้นยังจดจำในดวงจิตไม่เคยรู้ลืม แม้ยามหลับและตื่น กลิ่นอาหารรสเลิศที่คุณสรรหาให้ฉัน ฉันยังจำได้กับความแสนอร่อยของมัน นํ้าสะอาดที่ฉันเคยได้กิน มันช่างสดชื่นใจ ฉันยังจำสนามหญ้าที่หน้าบ้านของเรา สนามหญ้าที่แสนนุ่มนิ่มยามฉันเกลือกกลิ้งอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะของคุณในยามที่ฉันทำอะไรตลกๆ ...ฉันรู้ว่าคุณชอบมัน ปลอกคอสีแดงอันนั้นมันเหมือนอัญมณีที่มีค่ากับฉัน มันคือเครื่องหมายให้ชาวโลกรู้ว่า...ฉันมีบ้าน ฉันมีคนที่รักฉัน และฉันก็รักทุกสิ่งในสิ่งที่ฉ้น...มี ฉันประทับใจกับความสัมพันธ์ของเราเสมอ
กาลเวลาและคํ่าคืนที่ผันผ่าน ฉันจะคอยคุณอยู่ตรงนี้ ...ตรงที่คุณบอกให้ฉันคอย พร้อมรับปากว่าจะกลับมารับฉัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้...บนฟุตบาทนี้ กับสายตาของฉันที่เฝ้ามองผู้คนที่ผ่านไปมา ทุกวินาทีที่ฉันหวังว่าคงได้พบคุณ มันเป็นความหวังเดียวของฉันที่จะถามคุณ ''คุณยังรักฉันไหม ? '' หากคำถามที่ของฉัน...ไร้ซึ่งคำตอบของคุณ ฉันขอฝากคำนี้ผ่านสายลมไปหาคุณ แค่อยากบอก '' ฉันยังรักคุณเสมอนะ ''
เครดิตภาพจาก Europe Belgium A Dog-Friendly Guide to Brussels
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น